Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wesołość — ż V, DCMs. wesołośćści, blm «wesoły nastrój, dobry humor, rozradowanie; wesoła atmosfera, radość, beztroska, niefrasobliwość» Dziecięca, młodzieńcza wesołość. Niekłamana, szczera wesołość. Ogólna wesołość. Objawy, wybuch wesołości. Silić się na… … Słownik języka polskiego
komizm — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. komizmzmie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} cechy kogoś lub czegoś wywołujące śmiech, wesołość; mówienie o kimś lub o czymś w sposób przywołujący wesołość, przedstawianie w sposób śmieszny, np. w dziele sztuki… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
śmiać się — 1. Czyjeś oczy się śmieją; oczy się komuś śmieją; (ktoś ma) śmiejące się oczy «czyjeś oczy mają wesoły wyraz»: Schwytał ją za kołnierz i wydobył z dna rozpaczy na jasność słoneczną. Oczy mu się śmieją i nieustannie gada. Śmiech jego jest wyraźny… … Słownik frazeologiczny
denerwująco — przysłów. od denerwujący (p. denerwować) Jego wesołość działa na niego denerwująco … Słownik języka polskiego
dziarskość — ż V, DCMs. dziarskośćści, blm rzecz. od dziarski Cechowała go wesołość i dziarskość młodzieńcza … Słownik języka polskiego
gasić — ndk VIa, gaszę, gasisz, gaś, gasił, gaszony «powodować, że coś gaśnie, przestaje się palić; przerywać, tłumić palenie się, płonięcie, świecenie czegoś» Gasić ogień, pożar. Gasić lampę, świecę, światło. ∆ Gasić motor, silnik «wyłączać motor,… … Słownik języka polskiego
gasnąć — ndk Vc, gasnę, gaśniesz, gaśnij, gasł (gasnąćnął), gasła, gaśli 1. «przestawać się palić, płonąć, świecić» Latarnie uliczne, światła, świece gasną. Ognisko gaśnie. ∆ Motor, silnik gaśnie «motor, silnik się wyłącza, przestaje pracować» 2.… … Słownik języka polskiego
hamować — ndk IV, hamowaćmuję, hamowaćmujesz, hamowaćmuj, hamowaćował, hamowaćowany 1. «zmniejszać prędkość; zatrzymywać, zatrzymywać się, zwalniać» Hamować gwałtownie, ostro, łagodnie. Hamować bieg maszyny. Z trudem hamować rozpędzonego konia. Hamować… … Słownik języka polskiego
hoc — przestarz. «wykrzyknik, zwykle powtórzony, wyrażający niefrasobliwą wesołość, uradowanie, używany na oznaczenie podskoków, tańców» Choć bieda, to hoc, hoc! … Słownik języka polskiego
hu — zwykle powtórzone lub przedłużone 1. «wykrzyknienie wyrażające zdziwienie lub wesołość albo będące nawoływaniem» 2. «wyraz naśladujący głos wydawany przez niektóre zwierzęta i ptaki, szczególnie puchacza, sowę» … Słownik języka polskiego
